Bir varlık olarak görür
Âşık kusurları asla görmez,
Her şey onun gözünde
Tozpembe ve sihirdir,
Aslında seven bu arada,
Kendini de yüceltir...
...
Aşk aslında biraz, sevilme ihtiyacıdır,
Bu dünyada sevilmeye, tek ve en yüce
Değer olduğunu ama bunu birinin kendine,
Söylemesini ister...
...
Kişi sevildiği zaman o güne kadar aldığı
Yaraların sihirli bir elle çarçabuk sarılıp,
İyi olduğuna inanır güvensizlik duygusu.
Ölümüne kadar güvene döner...
...
Aşık olan kişinin
Ayakları yerden kesilir,
Kendini bulutların,
Üstünde hisseder...
Aşk varlığının,
Merkezini değiştirir,
İnsanı yeniden programlar,
Farklı ve üstün bir,
Varlığa dönüştürür...
...
Düne kadar, sıradan bir varlık olan,
O insanın hayatında, artık hiçbir şey,
Eskisi gibi olmaz olamaz...
...
Aşk hayatın, anlamını araştırıp,
Kendinden geçip, göklere yükselmektir...
Aşkla insan sonunda,
Tamamlanmışlık duygusu yaşar...
...
Âşık olan kişi, sevdiğiyle bütünleşmiş,
Anlam duygusunu, tamamen yakalamış olur...
Her anı tam doyum, içinde mucize varlıktır...
...
Seven insanda, zaman tamamen durur,
Yücelmek için, yüceltir, her insan gibi
Âşıkta sevilmek, için sever insanı...
...
Ey aşk sen nelere kadirsin...
Ne mutlu, aşkı tanıyan, ne mutlu aşkı,
Dolu dolu yaşayanlara...
...
Sonuç olarak; aşk o kadar gariptir ki,
İnsanı mutluluğa boğacak, olan da,
Acıya boğacak sihirli,
Ve de karşı konulamayacak
Kadar aynı büyülü güçtür...