Kuş karda, kışta, soğukta, sıcakta,
Yağmurda, çamurda, hayatın engelleriyle,
Canla başla savaşarak yuvasını kurar…
Yırtıcı hayvanlardan canla başla koruduğu,
Yumurtalarından yavrular çıkar…
Büyütebilmek için onlara kanat gerer,
Varlıkta/yoklukta börtü/
Böcekle yarı aç yarı tok sefil biçimde besler;
Geliştirir, büyütür, yuvadan özgürlüğe,
Uçurunca görevini tamamlar…
…
İnsan tam bir tiyatro olan bu sahnede,
Binlerce zorlukla mücadele eder,
Dişi/tırnağı, kanı/canıyla vücudundan bir parça
Olan yavrusunu dünyaya getirir…
Yemez yedirir, içmez/içirir, giymez giydirir,
İnanılmaz fedakârlıklarla acı zulüm
İçinde kan terleyerek, anneler saçını,
Süpürge yaparak onları büyütür…
…
İnsanın ilk öğretmeni olan anne çocuğunu,
Eğitir, asker eyler, dönüşünde evlendirir,
Yuvadan tıpkı kuşun yavrularını özgürlüğe,
Hazırlayıp uçurduğu gibi o da evladını,
Evlendirerek yuvadan özgürlüğüne uçurur…
…
Yeni çiçek tohumlarını bıraktıktan sonra ölür;
Kuş saldırılardan korunabilirse büyür,
Gelişir, doğal sürecini tamamlar sonra ölür…
…
İnsan da çiçek ve kuş gibi DNA’ larını,
Yeni kuşakların bu sahneye çıkması için,
Aktarsa da/aktaramasa sürecin sonunda,
Bir gün da mutlaka ölür…
Çiçek ölür; kuş ölür; insan ölür…
…
Çünkü başlayan her şey kesin bitecektir,
Başlamasaydı bitmeyecekti,
Bu doğanın evrensel yasasıdır,
Hiçbir canlıya ayrıcalıklı davranmaz,
Hiçbir canlıya torpil yapmaz,
Onun yasalarına uyanlar gelişir, güçlenir,
Nesillerini sürdürecek türlerini sahneye
Çıkartarak kendisi dünya isimli sahneden,
Sonsuza kadar ayrılır,
…
İki yüz milyon tür olduğu kabul edilen
Canlılar arasında doğanın bu şaşmaz yasası,
Milyonlarca yıldan beri kusursuzca uygulanmaktadır,
Dünya durdukça da şaşmadan uygulanacaktır…
…
İnsana düşen görev iyi olmak, canlı cansız
Bütün varlıklara karşı saygılı davranmak,
Çok çalışıp, çok üreterek gelecek nesillere,
En akılcı, denenip doğruluğu kanıtlanan,
Ölümsüz bilgileri, ölümsüz düşüncelerini bırakmaktır…
ABDULKADİR KAÇAR… 2024 Adana, Türkiye…
