Sevdiklerimle daha çok paylaşırım kendimi…
İyiliği sadece kendim için değil, kötüler içinde isterim…
İyiymiş gibi davranmak yerine iyi olmayı başarırım…
Bin ömrüm olsa, iyilik yapmaya harcarım…
Yanlış öğüt vermektense susmayı seçerim…
Sorunlarımla dostlarıma, yakınlarıma, kendime sorun olmam…
Kırılmaktan değil, kırmaktan korkarım…
Dünyanın tüm zenginlikleri için bile küçük bir çocuğun kalbini kırmam…
Sözlerimin altından daha değerli, yasalardan daha doğru olması için çalışırım…
Bedenimle ruhumu barıştırıp evlendiririm…
Sınırsız mutlulukları, sevinçleri kendimde arar bulurum…
Savurgan olmam ama zenginlik içinde aç karnına da dolaşmam…
Beni bana yaklaştırdığı için ömrümün büyük bölümünü yolculuklarda geçiririm…
Mutlu görünmeyi değil, mutlu olmayı başarmaya çalışırım…
Yaşamda çözüm olmayı seçerim…
Zaferlerimden daha büyük dersler çıkartırım, yenilgilerimden…
Yenenler dostum, yenilgilerim başarılı olmam gereken dersim olur…
Yenilmemek için tüm cesaretimi gösteririm; buna rağmen yenilirsem, cesaretle kabul ederim…
Cömertliğimi ve en çok da bağışlama erdemimde gösteririm…
Yaşamımı baştan aşağı sevinçlerle süslerim…
Paradan uzak, kendime yakın dururum…
Bu sahnede kendimden başka dosta inanmam…
Kendi kendime olan düşmanlığından korkarım, başkalarının düşmanlıklarından korkmadığım kadar…
Sevinçlerimi dünyayla paylaşır, acılarımı yüreğime gömerim…
Oldukları gibi kabul eder, kimseyi değiştirmeye kalkmam…
Yaptıklarımdan pişman olmam, pişman olacaklarımı da yapmam.
Biraz daha yakışıklı olmayı isterim…
Gözyaşlarının bulaşmadığı bir dünya kurarım…
Hep geleceğin ötesinde koşarım; zamanın getireceklerini önceler belirler, önlemlerimi ona göre alırım…
Dünyanın sadece benim olmadığına inanırım…
Dünyada değiştirebileceklerimden daha fazla, değiştiremeyeceklerimin oluştuğuna inanırım…
Filozoflarla daha sıkı arkadaşlık kurarım.
Yoksullukların içinde sadece en çok sevgiye üzülürüm…
Zamanı değerlendirme bilincime, çocuklukta ulaşmayı isterim…
Anneme, babama daha çok “SENİ SEVİYORUM” diye sarılırım…
Susarak bazen konuşmaktan daha iyi açıklarım kendimi…
Gecelerin gizemini hayatıma daha çok katarım…
Korkularımın, korkularından korkmam…
Aşırı uyumam ama uykusuz da kalmam…
Eşyalarımdan boşalan odalar, özgürlüğümün sınırlarını genişlettiği için zorunlu eşyaların dışındakileri kullanmam…
Daha çok kitap okur, kendimi daha çok keşfetmeye çalışır, daha az tv izlerim…
Duvardaki saate daha az bakarım…
Havanın kararmasına, yağmurun sürekli yağmasına asla moralimi bozmam…
Tüm şiirlerimi yağmurlu havalarda yazarım…
Yağmurlu havalarda doğmak gibi, aynı havalarda ölmeyi isterim…
Bulutların şekil değiştirmesini ve oluşturmasını daha uzun süreler izlerim…
Balkonumun tavanına yuva yapan kırlangıçların konuşmalarını anlamayı isterim…
Yüzüne bakıp, tüm insanların düşüncelerini-eyleme koymalarından önce anlamayı isterim…
Kendimle daha çok yetinmenin yollarını arar bulurum…
Yine gazeteci/tv program yapımcısı medya mensubu olurum…
Şuanda yaşayacağım bir mutluluğu, gelecekteki bin mutluluğa üstün tutarım…
Her yıldızın adını ve gökyüzündeki hareketlerini ve konumunu daha iyi öğrenirim. Sabah kahvaltımı ay'da, öğle yemeğimi Mars'ta, akşam yemeğimi Plüton'da yiyip dünyadaki evimin yatak odasında uyumak isterim.
Daha az acı çekmek için isteklerimi azaltırım.
Gelecekten daha az kaygı duyarım AN da yaşamayı seçerim,
Sadece ölümümü rastlantıya bırakırım.
Yazmadığım gün ise öldüğüm gündür.
