-Kardeşim sana emanet,
-Kızım sana emanet,
-Oğlum sana emanet,
-Gelinim sana emanet,
-Yavrularım sana emanet,
-Annem sana emanet,
-Babam sana emanet,
-Çocuklarım sana emanet,
-Arkadaşım sana emanet…
…
Bu sözlerin geçmişte olduğu gibi günümüzde kalıcı ve yaptırım konusunda hiçbir hükmü yoktur,
Bu sözlerin hiçbir değeri, geçerliliğini, yaptırımının olmadığını yaşayarak gördüm görüyorum, göreceğim…
…
Aslında “EMANET” sözünün insanlık tarihi boyunca da
Bir anlam ve değer bulduğuna, uygulandığında inanmıyorum… Sonsuz gelecekte de olmayacak gibi duruyor;
Aslında yanılmayı çok isterim, ama sanmıyorum; tarih ve zamanın beni daima haklı çıkarmasından gerçekten usandım…
…
Alında “EMANET” sözü; o anda, sadece onu söyleyen kişiyi,
Bu sözle işaret edilen kişiyi, kendine emanet edilen üçüncü kişi arasında sadece birkaç nefesli sürede geçerlidir,
Biliyor ve inanıyorum ki “EMANET” sözü sadece ifade edildiği anda birkaç kişinin vicdanını geçici olarak rahatlatır,
Yarınlara birkaç saniye süreyle daha güvenle bakılmasına sadece basit bir zemin hazırlar o kadar…
…
Örneğin “EMANET” sözünü söyleyen kişi, karşısındakinden
-Emrin olur, ya da başını sallayarak onaylayınca rahatlar,
-Söyleyen kişi de artık ölürsem gözüm arkada kalmaz, gözlerim açık gitmez diye birkaç saniyelik bilinçaltı düşüncesinde mutlu olur,
-Karşı tarafa “EMANET” edilen de kendinin bu kişilerce ne kadar değerli olduğuna, başına bir şey gelirse yardım alabileceğine inanarak kısa süreliğine o da mutlu olur…
…
Ancak somut gerçek şudur ki, “EMANET” isimli bu sözü söyleyen, dinleyen, onaylayanların arasındaki sadece birkaç nefeslik sürede rahatlatma ve mutlu etme geçerliliği vardır…
Birkaç saniye içinde söyleyen de, “EMANET” edilen de, “EMANETE” sahip çıkacağını söyleyen kişi de ömür boyu bir daha hatırlamamak üzere sonsuza kadar bu sözlü antlaşmayı kesinlikle unutur… Her üç kişi de birkaç nefes sonra çekip kendi yoluna gider…
…
Emanet eden, edilen, kabul eden kişiler arasında ister kan bağı olsun, ister olmasın; insanlar arasında maddi manevi bir bağ olsun ya da olması hiçbir değer ifade etmez…
“EMANET” sözü sadece söylendiği anda, birkaç nefeslik sürede geçerlidir sonsuza kadar unutulmaya mahkûmdur; çünkü herhangi bir yasal bağlayıcı ve yaptırımcı tarafı yoktur; sadece sözlü yüzde yüz geçici ve basit ifadedir; hatta söylendiği anda havaya uçup gitmiştir, sonsuzluğa karışıp unutulmuştur bile…
…
Bu sözün akıbetini ne “EMANET” eden takip eder; ne “EMANET” edilen insan takip eder; ne de “EMANET” i kabul edeceğini söyleyen kişi asla takip etmez,
Her üç tarafta bundan bir yarar sağlamaz, hatta zarara da uğramaz, sadece gönülde basit bir frekans oluşturduğu için sözler anında unutulur…
…
Çünkü geçmişte olduğu gibi bu günde hayat mücadelesi bu gün daha da insafsız ve acımasızdır, insanların birbirlerine ayıracağı-vereceği zamanı asla yoktur,
Bu nedenle “EMANET” sözcüğünün etrafında buluşturduğu her üç kişi de kendi yolunda hayatla yaptığı meydan savaşına dalıp gider,
Her şey hiç her söz asla söylenmemişçesine rüzgârla birlikte sonsuza karışıp yok olup gider,
…
Sadece aradan uzunca bir zaman geçip ”EMANET” edilen kişi sıkıntılarla karşılaştığında bazen basit bir yardım talebinde bulunmak istediğinde aklına “EMANET” edildiği kişinin kabul ettiği verdiği sözü aklına gelir, şöyle der;
-Annen beni sana “EMANET” etmişti, sen de kafanı sağa sola sallayarak bir tür emrin olur demiştin sözünü hatırlatmak istediğinde; karşıdaki hayatı boyunca ne böyle bir söz duymuş, ne de tanık olmuştur; o insan söylenenleri asla duymamak için sanki iki kulağını birden kapatır, duymazdan gelir, gelmiştir ve de gelecektir…
…
-Babam sana emanet etmişti, teyzem, halam, amcam, dayım, kaynanan, kayınbaba, patronum, ablam ağabeyim, sana “EMANET” etmişti hatırlatmaları asla ve kata da hiç bir işe yaramaz; çünkü bu sözlü ahitleşmenin hukuki hiç bir bağlayıcılığı olmadığı için…
-İstenen en basit, en küçük bir yardım bile daima sonuçsuz kalır, kalmıştır, sonsuza kadar da öyle kalacaktır…
…
Aslında “EMANET” sözü inanılmaz çok güzel bir gelenek, güzel bir uygulamadır… Ah “EMANETE” ihanet edilmese
Ah “EMANET” sözünü verip ”EMANET” i kabul eden kişi sonuna kadar erdemli biçimde uysa,
Ben bu yaşıma kadar ne “EMANET” edilenle, ne “EMANET” edenle arasında olumlu bir iletişim kurulduğunu; basit bir yardımlaşma yapıldığını görmedim, keşke görebilseydim dünyanın en mutlu insanı ben olurdum,
Ah gerçekten bu binlerce yıllık gelenek hayatın her alanında değer bulsa… Ama nerde? Dün umudum yoktu, bu gün de yok, yarında olmayacak… Keşke bu konuda çok umutlu olduğumu, çok yararlı ve doğru uygulandığında insanlar arasında büyük saygı ve sevgiyle karşılandığını, hayat kurtardığını görebilseydim, söyleyebilseydim… Maalesef bu konuda hiçbir umudum yok…
