Üstelik hayat insanı çok yorar,
Beklenmedik zamanlarda sürpriz şekilde
Bilinmez engeller çıkartır,
Beklenmez sıkıntılar verir,
Derin ve karanlık çıkmazlar yaratır,
…
İnsan genellikle en güzel, en mutlu,
Zamanlarında hayatın aşılamaz,
Sorun ve engelleriyle karşılaşır ve
Ona karşı sitemli konuşur,
-HAYAT ARTIK SANA
- DAYANAMIYORUM,
-ÖLMEK İSTİYORUM,
-EY ÖLÜM NEREDESİN
- GEL BENİ AL, DER…
…
2001 yılında yayınladığım
“DÜŞÜNÜYORUM” isimli
Kitapçığımda bir denememde;
Şunları yazmıştım;
-İNSAN NE KADAR BİLGİYE,
UYGARLIĞA ULAŞIRSA ULAŞSIN,
ÖLÜM KRALLIĞINI VE SONSUZ
GİZEMLİ GÜCÜNÜ HEP OKRUYACAK…
…
Aynı kitabımda şöyle de demiştim;
-YAŞAMAYI ÖĞREN SEN,
ÖLÜM NASIL OLSA KENDİNİ
ÖĞRETİR…
…
Aynı kitabımda yine;
-YILLARCA TUTSAK ALAN
YAŞAM ACILARININ YANINDA
BİR KAÇ SANİYE SÜRECEK,
ÖLÜMÜN SÖZÜ MÜ OLUR?
…
Ve aynı kitabımda yine;
-DOĞDUĞUMU ANIMSAMIYORUM
ÖLDÜĞÜMÜ DE BİLMEYECEĞİM...
Ölüm konusundaki düşüncelerim,
Yıllar önce somut biçimde böyleydi,
Aynı düşüncelerimi şimdi de sürdürüyorum;
…
Peki bunları neden anlatıyorum?
Facebook’ ta bir arkadaşım, sürekli
Ölüm hakkında karamsar şiirler yazıyor;
-Kimsenin görmediği, insanların
-İşlerinden kalmadığı bir zamanda,
-Ölmek istediğini söylüyordu…
…
Ona şöyle bir mesaj yazdım;
-Ağabeyim insan ölüm düşüncesi
-Yerine, yaşamını güzelleştirme ustalığı,
-Konusuna daha da çok yoğunlaşsa,
-Daha güzel, daha şık, daha iyi olmaz mı?
…
Zaten istesek de, istemesek de,
Bir gün ölüm gelip yüzde yüz bizi bulacak
Bu doğanın şaşmaz yasası;
Çünkü başlayan her şey biter,
Hayat madem bir kez başlamıştır,
Bir gün yüzde yüz bitecektir,
İstersen ölüm konusuna
Fazla zaman ayırma, ama yine de
Hayatınla ilgili her şeyi en iyi sen bilirsin,
…
Ayrıca ölümle henüz karşılaşan onu göre yok,
Onun tanımıyoruz, kimse de bilmiyor,
Üstelik tanımak, karşılaşmak bile istemiyor,
Zaten karşısına çıksa da göremiyor,
Ne zaman karşılaşacağımız da belli değil,
…
-Ölüm belki de uzun süre yakınımıza
-Dahi gelmeyecek, onu hiç görmeyeceğiz,
-O nedenle ölüm konusuna
-Yoğunlaşmanın ne anlamı kaldı?
-Onu bu kadar çok yazıp yaymasak,
-Elimizde bulunan hayattan daha
-Çok zevk almak için kendimizle yarışsak,
-Her anı paha biçilemez değerde olan,
-Yaşamımızı daha da çok renklendirsek,
-İnsanlara yaşama sevgisi yaysak,
-Daha doğru, daha akılcı olmaz mı?
…
-Üstelik şu anda elimizde sahip olduğumuz,
-Yaşam gibi olağanüstü renkli,
-Mucize bir zenginliğimiz varken
-Ona yoğunlaşmalı, her anını daha çok
-Güzelleştirip geliştirmeli,
-Daha uzun süre birlikte kalmanın,
-Birlikte olmanın bilinciyle yaşama,
-Konusunda kendimizle yarışmalıyız…
…
Başka bir ifadeyle;
Tanımadığımız niteliği belli
Olmayan ölüme yoğunlaşmak
Yerine, elimizdeki hayatımızı
Daha da güzelleştirmeliyiz,
Onu daha da uzun sürdürebilmek için
Kendimizle her alanda yarışmalıyız,
Sonsuza kadar yok olmadan önce
Her saniyenin keyfini doyasıya çıkarmalıyız
Gibime geliyor, dedim…
