1-Çocuklukta şaşkındır, ebeveynlerin yardımıyla çevresini keşfetme dönemindedir,
2-Eğitimle birlikte bilgisi biraz daha artar bu kez kendini fark etme ve derinlemesine arayış dönemindedir,
3-İş hayatını ise onun daha çok mal-mülk para vs toplama arttırma dönemini ve hırsını oluşturur,
4-Yaşlılığının ilk yılları başladığında ise enerjisi azalır, sağlık sorunları yavaşça ortaya çıkar, istemese de artık yavaşlama ve idare etme dönemine geçmiştir,
5-Hayat perdesinin mutlaka kapanacağı bilincine artık ulaşır, hayatta her şeyi olduğu gibi kabul eder, şaşırma yaşını geçer artık bulduklarıyla idare etme-yetinme dönemini olabildiğince uzatmaya çalışır,
…
1-İnsan çocukluk döneminde çevresini, hayat isimli sahneyi ebeveynlerin anlatım ve yardımıyla her geçen gün daha farklı biçimde tanır, bazı şeylere dokunarak, bazılarını deneyerek, kırıp döküp, hata üstüne hatalar yaparak doğruyu bulmaya çalışarak öğrenir, bu dönemde yanlışları çok doğruları oldukça azdır,
2-Eğitim döneminde artık yavaşça olgunlaştığının bilincine ulaşır… Hem ruhen, hem bedenen, hem de bilgi konusunda çocukluğundakinden daha fazla gelişir, olaylara daha dikkatli, derin biçimde bakar bu kez kendi bedenini, cinselliğini, karşı cinsi çevresindeki başarılı insanların hayatlarını öğrenir ve onlardan elde ettiği başarı, deneyimlerinden dersler çıkartır…
Yaşamını örnek aldığı akıllı olduğuna inandığı insanları biriktirmeyi sürdürür, onları taklit etme konusunda epeyce ustalaşır,
3-İş hayatına geçtiğinde ise oldukça bencilleşir ve sınırsız biçimde mal edinme isteği, hırsı ve çabasına girişir…
Bazı gelenek görenek ve yasaların kendini bağlamasını kabul etmez, onları tepeleyip geçmek için gözünü karartarak aralıksız şekilde büyük hırsla ve doyumsuz olarak çalışmayı sürdürür,
4-Yaşlılığının ilk yıllarına ulaştığında artık hayat ona yavaşlaması gerektiğini öğretir, yavaşlamak zorunda kalır… Çünkü bedensel rahatsızlıklar ve arızalar kendini göstermeye başlar, sağlık sorunları ve hastalıklarla mücadelesi gittikçe yoğunlaşır hayat muhasebesini daha sık yapmaya başlar… İçinde bulunduğu dönemi geçmişte bıraktığı yaşlara göre daha farklı başka açıdan gözlemleyip yorumlar…
Çevresinde sevdiği insanların kayıpları, yakınlarını genç yaşında kaybetme, bazı kazalarda beklenmeyen ölümlerin etkisiyle bu sahnedeki varlığını daha farklı biçimde değerlendirmeye zorlar, bu döneminde her koşulda ve her durumda inanılmaz büyük acılara katlanmayı öğrenir, hayata karşı oldukça fazla deneyim kazanır,
5-Artık hayat onu durdurma aşamasına getirip oldukça yavaşlatır, bulduklarıyla yetinme dönemine girer; bazı bedensel zevklerden elini kolunu çekmeye başlar…
İlaçları kullanma konusunda doktorlar kadar deneyim kazanır, gerektiğinde kendi kendini tedavi edebileceği olgunluktadır…
Ama çevresinde zamanlı ve zamansız olarak hayattan kopup giden dostları artmıştır, kendini anlayan, sohbet edebileceği arkadaşları artık iyice azalmıştır, hayat onu en çok sevdiği vazgeçemediği yakınlarından koparmıştır; inanılmaz acılar yaşamıştır, bunun da ötesinde çalışma dönemi artık onu terk etmiştir…
Bundan sonraki dönemde ise sahip olduğu hayat deneyimleri, mal-mülkiyle, para ve her türlü birikimleriyle yetinme dönemine girer…
Artık hayat isimli sahnedeki oyununda rolünün yavaşça sona erip perdenin kapanmak üzere olduğu düşüncesi her geçen gün daha da çok artar…
Bu nedenle yaşadığı her anını daha da çok arttırmak, tadını daha çok ve son kez çıkartma konusunda sessizce ama kendiyle sessizce yarışır, yediği-içtiği, gördüğü her şeye veda edermişçesine değerlendirir,
Diğer insanlar, yakınları, arkadaşları tarafından daha çok aranıp sorulmak, daha fazla sohbet etmek ister ama insanlar ondan uzak durmaya çalışır; artık sözü dinlenmez olur…
Hayat isimli bu tiyatro sahnesinde uzatmaları sergileyen tek kişilik oyuncudur, sürenin çok fazla da uzamaması için dilek ve temennilerini sadece içinden kendine tekrarlar…
Acısız, sıkıntı çekmeden, başkalarına muhtaç olmadan bu oyun sahnesini terk etmeyi sabırsızlıkla bekler…
Ama her veda eden kişi gibi kendi vedasını da asla görmez, göremez göremeyecektir, hayatın kuralı budur…
