Çocukluğunda verilen,
Yalancı emziğe alışır,
Açlığın ve tokluğun her türlüsüne,
Sonra çeşitli oyuncaklarına,
Kendine gülümseyenlere gülümsemeye,
Gerektiğinde acı şekilde ağlamaya,
Zorunlu kaldığında susmaya,
Bir yeri ağrıdığında vücudunda
Oluşan en büyüm acılara katlanmaya,
Bazen de ufak tefek mutluluklarla tanışır,
Onları da alışır ama her zamanda bulmaz…
…
Belli yaşa gelince bu kez
Gönlünü keşfeder, aşkla karşılaşır,
Onun titreşimlerini tüm hücrelerinde,
Her yerinde aralıksız hisseder…
Karşılıksız aşkın verdiği,
Dayanılamaz acısına bile alışır…
…
Sonra parayla tanışır, zamanla,
Parasızlığın acısına da alışır…
Ömür isimli serüveninde olumlu
Ve olumsuz binlerce türlü,
Duygunun tadına bakar,
Olumsuz olan karamsarlı,
Kötümserlik, hüzün, kaygı,
Hayatın önüne yığdığı,
Sayısız sorunlarla savaşarak,
Her türlü acıya yenerek alışır…
…
Peki, kötü şey mi alışması?
Her şeye katlanması?
Elbette olağanüstü güzeldir,
İnsan isimli muhteşem,
Bu varlık yaşadıklarıyla,
Daima büyük deneyim kazanır…
…
Olayların örsünde, zamanın,
Çekiciyle, aralıksız şekilde,
Dövülerek şekil alan,
İnsan daha sonra durulmaya,
Dinginleşmeye, bilgeleşmeye,
Başlar ve bir süre sonra;
Sabırsızlık duygusu yerini sabra,
Cahilliği olgunlaşmaya bırakır…
…
En büyük isyanları,
Ve tepkileri tepkisizliğe dönüşür,
Zamanla ret ettiği değerleri,
O zamanlarda normal,
Karşılayıp benimser yaşar…
…
Hatta sevmediği, nefret
Ettiği en uç olayları bile,
Kolayca yaşama biçimi haline getirir…
Tüm bunları doğuştan sahip olduğu
Unutma yeteneği sayesinde başarır…
…
Bu muhteşem ve eşsiz yeteneği
Sayesinde hayatın önüne yığıdığı her türlü,
Olumsuzluğun altından kolayca,
Kalkmaya alışır başarır…
…
Böylece en öldürücü duyguların,
Boyunduruğundan kolayca kurtulur,
Hayatın önüne çıkarttığı her türlü
Duygunun boşluğuna/acızıra alışır…
…
Alışamadım dese de;
Kalp ve beyin her şeye,
Çoktan alışmış olur,
Olaylara karşı ulaştığı,
Bu bağışıklığı,
Ömür boyu katlanarak,
Güçlenerek aralıksız devam eder,
…
İnsan her şeye, her koşulda,
Zor ya da kolayca alışır,
İnsan sadece ölüme alışamaz;
Çünkü o geldiğinde çoktan
Gitmiş ve bitmiş olur,
…
Başka bir deyişle;
Ölüm varken insan;
İnsan yaşarken de
Ölüm zaten yoktur, nokta…