Ancak üzülerek görüyoruz ki bazı kurumlar, ölçme-değerlendirme süreçlerini es geçerek, henüz mesleki olgunluğa erişmemiş, deneyimsiz adayları yalnızca “diploma” sahibi oldukları için kadrolarına dahil etmektedir.
Yeni mezun, deneyimden yoksun bireyler kendilerini “öğretmen” olarak tanımlarken; aslında eğitim dünyasında uzun yıllarını vermiş, emekle yoğrulmuş gerçek eğitimcilerin ismini ve emeğini gölgelemektedir. Bu durum yalnızca kurumların marka değerini zedelemekle kalmıyor; en önemlisi, yarınlarımızı emanet ettiğimiz çocuklarımızın eğitim hayatını ve psikolojik gelişimini de ciddi şekilde tehdit ediyor.
Özel kolejler, çocuklarımız için umut kapısı, anne-babalar için fedakârlıkların adıdır. Varını yoğunu çocuklarının iyi bir eğitim alması için harcayan aileler, eğitim kurumlarından sadece akademik başarı değil, karakterli ve donanımlı bireyler yetiştirmelerini beklemektedir. Fakat kendini geliştirmekten aciz, kriz yönetiminde başarısız, basit soru çözümünde dahi yetersiz kişilerin eline bırakılan çocuklardan nasıl güçlü bir gelecek bekleyebiliriz?
Özel kolejlerin en büyük sermayesi, yalnızca fiziksel altyapıları ya da marka bilinirlikleri değildir; esas değer, kurum kültürünü ve eğitim kalitesini taşıyan nitelikli öğretmen kadrolarıdır. Bu bağlamda, öğretmen seçiminde aşağıdaki kriterler mutlaka göz önünde bulundurulmalıdır:
Mesleki deneyim: Adayların, eğitim kurumlarında uzun süreli stajlar yapmış ve usta öğretmenler gözetiminde gelişim süreçlerini tamamlamış olmaları beklenmelidir.
Psikolojik yeterlilik: Öğretmen adaylarının, temel psikolojik dayanıklılık testlerinden ve öğrenci-öğretmen iletişimini değerlendiren uygulamalardan geçirilmesi zorunlu olmalıdır.
Temel akademik yetkinlik: Adayların, ilkokul ve ortaokul düzeyinde sorulabilecek temel bilgi ve becerileri eksiksiz bir şekilde çözümleyebilmeleri sağlanmalıdır.
Kriz yönetimi ve pedagojik liderlik: Sınıf içinde oluşabilecek olası problemleri yönetebilme ve öğrenci merkezli çözüm üretebilme becerileri mutlaka ölçülmelidir.
Kısacası, sadece diplomaya değil, yeteneğe ve liyakate bakılmalı, öğretmen adaylarını psikolojik testlerden, bilgi ölçme sınavlarından geçirilmelidir. İlkokul düzeyindeki temel bilgileri dahi çözümleyemeyen kişilere sınıf teslim edilemez. Gerçek eğitimcilerin emeklerine ve yıllarca inşa edilmiş kurum itibarına sahip çıkmak isteniliyorsa bu değerlendirmeler yapılmalıdır. Yıllarını bu işe vermiş usta ellerin yanında yetişmeden, bir sınıfın başına geçmek, yalnızca o kuruma değil, bir ülkenin geleceğine zarar vermektir. Eğitimde kalite tesadüf değildir. Bu yüzden özel kolejler için gerçek bir seferberlik şart: Liyakatsiz, deneyimsiz ve donanımsız kişilere yer yok! denilmelidr.
Özel okullarda istihdam edilecek öğretmenlerin seçimi yalnızca kurumsal prestij için değil; aynı zamanda toplumun geleceği için de hayati bir sorumluluktur. Eğitim kurumları, anne-babaların büyük fedakârlıklarla çocuklarını emanet ettiği müesseselerdir. Bu nedenle, çocukların fiziksel, zihinsel ve duygusal gelişimlerini olumsuz etkileyebilecek her türlü risk faktörü en başta bertaraf edilmelidir.
Kolej tabelalarının ardında sadece parlak reklamlar değil, gerçek bir eğitim vizyonu görmek istiyoruz. Geleceğimizi emanet ettiğimiz kurumlar, bu büyük sorumluluğun farkında olmalı ve her adımda liyakati esas almalıdır. Çünkü eğitimde liyakat, bir tercih değil, bir zorunluluktur.
